Antarctic Experience Day 2

Antarctic Experience Day 2

Gisteren was een geweldige dag, waarin we letterlijk overweldigd werden door deze -  overwegend witte – Arctische wereld. Deze ervaring leek onovertrefbaar, vooral toen er vanmorgen nauwelijks zicht bleek te zijn. Dat bleek echter geenszins het geval!

Toen we tegen negenen de Paradise Harbor invoeren, was het meteen ‘bingo’. Deze windstille baai was namelijk de habitat van talloze pinguïns en walvissen. Het eerste wat we zagen was een ijsberg, waarop drie pinguïns van de ‘familie Robinson’ (term van de kapitein!) meevoeren. Pinguïns hebben blijkbaar ook niet altijd zin om te zwemmen en te duiken-;). Ze laten zich dan een stukje op een ijsberg meedrijven. Vaak zwemmen er andere pinguïns omheen. Later zagen we de gehele ‘MacGarland Clan’ (grapje richting één van de sprekers) meeliften op een gigantische ijsberg. Een heel komisch  tafereeltje.

Deze baai was duidelijk een lievelingsplekje van de orka’s. Ze zwommen rustig heen en weer, kromden hun rug om onder te duiken en lieten daarbij hun imponerende zwart-witte staarten zien. Regelmatig maakten ze een soort briesend geluid, waarbij ze water spoten. Een spectaculair gezicht!
De naam paradijselijke ‘haven’ is dan ook volledig terecht gekozen. We hebben hier ook de term ‘poffertjesijs’ leren kennen. Dit zijn allemaal kleine ronde vlakjes ijs die doen denken aan poffertjes in een poffertjespan!

Vervolgens koersten we naar Neko Harbor, waar we ca. 11.30 uur arriveerden. Ook in deze baai was het water spiegelglad. Aanvankelijk leek hier niet veel reuring. Wel dreven er gigantische ijsbergen met vaak azuurblauw aan de onderkant. Sommige benaderden qua omvang de grootte van de Oosterdam. Zeer indrukwekkend dus. 
Ik moest bij het zien daarvan sterk aan het ongeluk van de Titanic denken. Als je zo’n joekel van een ijsberg te laat in de smiezen krijgt en ermee in aanvaring komt, kun je het inderdaad wel schudden. 
Ook hier zagen we weer een ‘liftende’ familie pinguïn. Het leuke van deze ‘ontmoeting’ was dat deze pinguïns halverwege hun ‘vaartochtje’ weer ‘over boord’ sprongen. Ze sloten zich dan weer aan bij hun soortgenoten die driftig probeerden de ‘pont’ al zwemmend bij te houden-;). 

We konden deze baai overigens niet erg ver invaren. Er was namelijk meteen in het begin al heel veel ijsvorming. Tenslotte hebben we hier nog drie – ik dacht gezien de geprononceerde neuzen – zeeolifanten gezien en verderop drie zeehonden. Het is jammer dat al deze dieren steeds alleen met de algemene term ‘seals’ worden aangeduid door de ‘kenners’ op de Brug. Welke ‘ondersoort’ het is, zeggen ze er niet bij.

Onderweg naar Cuverville Island, het tweede programmaonderdeel van deze zondag, kwamen ons nog drie schitterende orka’s tegemoet. Ze zwommen best dichtbij het schip, zodat je ook hun zwart-witte lijven heel goed kon zien. Ook maakten ze het nodige lawaai. 

Cuverville Island is een rotsachtig eiland bij het Antarctisch schiereiland. Hier broeden zeker 6500 pinguinparen. Er lagen hier al drie andere cruiseschepen. In ieder geval één van deze schepen had met Zodiaks mensen aan land gezet. Hun ‘uniformen in het rood’ kon je met de verrekijker goed zien. De reden dat men daar dichterbij land wil komen, is vanwege een immense kolonie Gentoo (of ezels)pinguïns. Deze pinguïns zijnde grootste die in het zogenaamde Errera Kanaal voorkomen. Later hebben we ook mensen in dezelfde ‘rode pakken’ een berg op zien lopen. Zij waren door Zodiaks afkomstig van een schip van de Hurtigruten aan land gebracht.
Het eiland Cuverville is eind negentiende eeuw ontdekt door Adrien Gerlache, naar wie ook de ‘Strait’ genoemd is, waar we gisteren overnacht hebben. Het is de bedoeling dat we daar vannacht weer ‘parkeren’.

Als ‘bonus’ is het schip nog een kleine baai ingevaren. Vanaf deze plek konden we de grootsheid van deze ijsmassa’s nog intenser beleven. Het was een zeer enerverende dag die veel mooie plaatjes heeft opgeleverd. Toch geeft een foto maar een fractie weer van hoe schitterend het in het echt is.