Andere amfitheaters

Andere amfitheaters 

Dinsdag zijn we te voet naar het ‘moderne’ Epidaurus gelopen. De wandeling voerde ons langs het kleine amfitheater van Epidaurus. We wisten dat het in verband met werkzaamheden gesloten was, maar dat je van buiten af deze ‘archeologische site’ gewoon kon bekijken. Het was logischerwijs veel kleiner dan hét amfitheater, maar zeker ook de moeite waard. Het was zelfs beter geconserveerd dan het grote theater!
Boven het theater zou de Akropolis moeten liggen, zodat we maar de berg op klauterden. Inderdaad hebben we de – zeer schamele – restanten ervan gevonden, maar dat was dan ook alles. Wel had je van bovenaf een prachtig uitzicht over de baai en troffen we er ook nog een mooi, witgepleisterd kerkje aan.
De rest van de ochtend hebben we in het vissersplaatsje doorgebracht al rond slenterend en  koffiedrinkend. Ook hebben we tussen de middag gezellig aan het water geluncht. 

Woensdagmorgen ben ik begonnen met een duik in zee. Je kon hier veel gemakkelijker het water inlopen, omdat er nauwelijks golfslag is. Bovendien is er maar anderhalve meter kiezel en daarna gaat de bodem over in zand. Veel prettiger dus!
Voordat we weggingen, heb ik nog een niet al te aangename discussie met de campingbaas moeten voeren. De camping wordt in de gids en op de site aangemerkt als ACSI camping. Ook hangen er overal stickers van de ACSI. Toen ik echter mijn clubkaart liet zien, gaven ze niet thuis. Al in 2019 blijkt de camping door de ACSI afgekeurd te zijn. Korting zat er dus niet in. Sterker nog de prijs lag veel hoger dan op een – veel betere, door ACSI goedgekeurde - camping! Ik wilde de zaak niet op de spits drijven, maar vreemd was het wel. Als ‘troostprijs’ kreeg ik een routekaart van de Peloponnesos, waarop de zogenaamde Sunshinecampings aangegeven stonden. Daar zou ik zeker ‘discount’ krijgen -;)

Allereerst reden we naar Nafplion, een half uurtje van Epidaurus vandaan. We hadden op Google Maps een grote parkeerplaats gevonden, waar ook bussen en campers goed konden staan. De routeplanner had echter geen rekening met de plaatselijke markt gehouden. Omdat de Grieken hun auto’s lukraak overal neerpoten, reden we onszelf volledig klem. We konden niet meer voor- of achteruit. Na veel gemanoeuvreer met soms een paar centimeter links, rechts, voor en achter kwamen we met behulp van een aardige Griek en dankzij de stuurmanskunst van Gerrit uiteindelijk uit onze uiterst benarde positie. Er waren daarna wel een paar kopjes koffie nodig om onze hartslag weer ‘normaal’ te krijgen. Toen we de dienstdoende ober iets over ons marktavontuur vertelden, reageerde hij nogal lakoniek: “Welcome in Greece!”. 

Nafplion is een prachtige stad, maar wel erg toeristisch. Het toerisme heeft de bevolking overigens duidelijk heel goed gedaan. Overal zijn – vaak vrij luxe – cafés en restaurants en het wemelt er van de chique kledingwinkels. In de gezellige straatjes kun je ook hier de Venetiaanse invloeden herkennen en Nafplion is absoluut een ‘ville fleurie’ met talrijke bougainvilles in paars, donkerrood en roze.  We hebben hier met veel plezier een tijdje rondgewandeld, voordat we weer in de camper stapten.

Het contrast met Argos kon niet groter zijn. Argos maakt een enigszins mistroostige indruk. Het lijkt een armoedige stad, waar corona behoorlijk zijn tol geëist heeft.  We zagen – op weg naar het volgende amfitheater -dat er veel zaken gesloten waren.
Volgens de antieke schrijvers is Argos de oudste stad van Griekenland. Ik wilde er in eerste instantie heen, omdat ik Argos associeerde met de Argonauten die samen met Jason op zoek gingen naar het Gulden Vlies. Dat klopt echter niet. De naam Argonauten heeft te maken met het schip, Argo genaamd, dat ontworpen is door scheepsbouwer Argus!
Het amfitheater van Argos is overigens zeker een bezoekje waard. Het theater telde 81 rijen en kon 20.000 bezoekers bevatten. Het was dus veel groter dan het theater van Epidaurus met zijn 55 rijen en ca. 14.000 bezoekers!
Het is jammer dat blijkbaar het geld ontbreekt om het theater beter uit te graven en te restaureren. In combinatie met een Romeins aquaduct uit de tijd van Hadrianus zou het vast en zeker (meer) toeristen trekken. 

Tegen vieren zijn we neergestreken op Camping Atreus bij Mycene, waar we twee dagen blijven om uitgebreid het bekende Mycene te bekijken!