Achter de schermen

Achter de schermen

Een paar dagen geleden kregen we een uitnodiging van de hoteldirecteur, Philip Stolte, om de keukens te komen bekijken. Op de door hem geplande  maandag konden we echter niet. We hadden die dag een excursie in Porto. Omdat zo’n kijkje achter de schermen ons wel erg leuk leek, hebben we Philip een alternatief gevraagd. Hij bood ons toen een privé-rondleiding op donderdag 10.30 uur aan. Uiteraard namen we dat aanbod met beide handen aan. 
Het is werkelijk indrukwekkend wat er zich achter de schermen allemaal afspeelt; 75 mensen zijn 24/7 bezig het de gasten naar de zin te maken. 
Logistiek zit het geweldig knap in elkaar. Een man houdt bijvoorbeeld de gehele dag de roomservice in de gaten. Er zijn aparte keukens voor brood, salades, vis, vlees etc. etc. Er waren net twee nieuwe soepketels aangekomen die zo gigantisch zijn dat Philip eigenlijk zelf niet begreep hoe die überhaupt  binnengekomen waren! Er zijn allerlei soorten machines, zoals  ijsmachines, afwasmachines en machines om deeg plat te maken. Geweldig! Het meest bijzondere vond ik dat er twee roltrappen van etage 4 naar 5 zijn, zodat de kelners geen trappen hoeven te lopen met die zware bladen. 
Na de rondleiding zijn we met de shuttlebus naar Blankenberge gegaan. Het was sowieso verboden over het haventerrein te lopen, omdat de Belgische marine (een lachertje!) daar ook lag. 
Blankenberge is echt zo’n ouderwetse badplaats, zoals er langs de Belgische kust meer te vinden zijn. Ook Knokke (dat we vanaf ons balkon zelfs kunnen zien liggen) en Oostende zien er ongeveer zo uit: een lange en  brede boulevard met alleen maar flats. Niet heel aantrekkelijk dus! 
We hebben er koffie gedronken en twee kerken bezocht. Bovendien hebben we een eind langs de boulevard gewandeld. De Pier van Blankenberge is een verouderde versie van de Scheveningse Pier. Het is allemaal enigszins vergane glorie, waarbij het wat sombere weer ons beeld van Blankenberge zeker niet positief beïnvloed heeft. Er moest volgens het plattegrondje een ‘belle epoque centrum’ zijn. We hadden daar hoge verwachtingen van, maar het bleken slechts een stuk of zes huizen te zijn. Op zich mooi, maar toch...!
Gelukkig bleef de voorspelde regen uit. 
Na ons uitstapje konden we – met gepaste tegenzin mijnerzijds – de koffers gaan pakken. 
Vanavond hebben we om 19.00 uur nog een soort afscheidsreceptie met o.a. de kapitein en de hoteldirecteur en gaan we voor de laatste keer eten in de Dining Room. We moeten dan Jay en Komang, op wie we erg gesteld zijn geraakt, gedag gaan zeggen.
Vervolgens nog een nachtje slapen en dan zijn we weer thuis. Het is bijna niet voor te stellen dat we er dan tien weken op hebben zitten!

Groetjes, 
Gerrit en Ellen