Volterra

15 mei 2022 - Volterra, Italië

Volterra 

Nadat we ons gistermiddag op Camping Le Balze hadden geïnstalleerd, gingen we om een uur of half zeven richting de plaatselijke Trattoria. Dit restaurant lag op een afstand van zo’n 450 meter van de camping. Een wandelingetje van niks dus-;)
We waren de eersten en konden nog net het laatste niet-gereserveerde tafeltje bemachtigen. We hadden wel rekening met drukte gehouden. Het was immers zaterdag!
Na een minuut of tien kwamen de eerste dames van - zoals later bleek – een grote groep (voornamelijk) vrouwen binnen die duidelijk een feestje gingen vieren. We hebben genoten van dit schouwspel, hoewel we er niet of nauwelijks iets van verstonden. Het leek net alsof we naar een film van Fellini zaten te kijken zonder ondertiteling! Hilarisch!
 
De volgende dag stond een bezoek aan het stadje zelf op het programma. Het was op zich niet ver (1.5 km),  maar de weg er naartoe was wel erg steil. Met een tamelijk hoge hartslag bereikten we dan ook één van de toegangspoorten. Onze eerste indruk van Volterra was niet best. Een heel saaie straat zou naar de Piazza del Priori moeten leiden en dat was ook zo. Daar bleek een hele verzameling oldtimers te staan, want er werd een soort symposium met sprekers uit de ‘technische hoek’ gehouden. Een in de regio aangekondigd, maar voor ons volkomen onverwacht ‘event’! De foto’s van al die doorgaans prachtige auto’s hebben we natuurlijk meteen naar de vijf kleinzoons gestuurd! 

Daarna kregen we meer plezier in Volterra dat overal hogelijk wordt geprezen. Het is één van de oudste  stadjes uit Italië. Het heeft nog een oude Romeinse stadsmuur met een lengte van 7km daterend uit de 4e eeuw v. Chr.
Er zijn in deze omgeving talloze opgravingen gedaan die veel zaken uit de Etruskische tijd blootgelegd hebben. In het Museo Etrusco Guarnacci is hiervan het een en ander tentoongesteld. 
We hebben de Etruskische opgravingen bekeken, maar heel veel stelde het - eerlijk gezegd - niet voor. Interessanter was de Romeinse ‘cisterna’, een waterkelder die de gehele gemeenschap van water moest voorzien. Via een gammel ijzeren trapje kon je erin afdalen, maar dat was de inspanning zeker waard.
Na een eenvoudige lunch op een mooi plekje net buiten de stadsmuur hebben we inderdaad het Etruskenmuseum bezocht. Een priester, Guarnacci geheten, heeft zijn archeologische verzameling in 1761 geschonken aan de stad. Naast allerlei voorwerpen, zoals munten en gereedschappen staan er honderden zogenaamde asurnen tentoongesteld. Dit zijn stenen of marmeren kistjes van ongeveer 45 bij 25 cm. De deksel bevat een beeldje, dat de dode voorstelt, meestal in een liggende pose. Ook hebben veel van deze urnen een reliëf aan de voorkant. We vonden het heel indrukwekkend zo’n totaal andere manier van omgaan met de doden te ervaren. Echt een aanrader, dit museum!
Om het Etruskische verhaal rond te maken zijn we ook nog speciaal omgelopen naar de Etruskische Poort. Deze was in behoorlijk vervallen staat; de tufsteen had de tand des tijds niet zo best doorstaan. Toch had het wel wat om je voor te stellen dat hier in de achtste eeuw v.Chr. al mensen door naar binnen kwamen!

Tenslotte hebben we het Romeinse amfitheater bekeken. Ook aan deze bezienswaardigheid valt nog wel het een en ander op te knappen. Hiermee was het beeld van Volterra compleet: best een aardige stad, met bijzondere dingen, maar wel met veel achterstallig onderhoud. 

Foto’s

2 Reacties

  1. Gerard:
    16 mei 2022
    Hoi allebei,
    Leuke wandelingen zoals ik lees, maar
    zoals de vorige reisverhalen niet zo spectaculair
    Mag de pret niet drukken. Je heeft het naar je zin lekker lopen even wat eten, en lekker genieten.
  2. Elisabeth:
    16 mei 2022
    Mooi ! Wij vonden Volterra echt een mooi oud stadje er was in een straatje ook een prachtige galerie met een schitterende expo en heel veel mooi werk. Boven onze begroting helaas. We hebben dan wel weer de waterkelder gemist... nou horen we er nu toch wat van :) Benieuwd weer naar het volgende verhaal!