Volterra (2) en verder

Volterra (2) en verder

Omdat ik zondagavond wederom had gelezen dat Volterra toch zeker de moeite waard was, besloten we maandag dit middeleeuwse stadje met zijn Etruskische en Romeinse invloeden een tweede kans te geven. Rond elf uur begonnen we – met lichte tegenzin – aan de pittige klim naar boven. Het was weer duidelijk dat alles went, want deze tweede keer viel het klimmen naar verhouding wel mee. Ik had gelezen dat het Palazzo Viti erg fraai was, dus na de koffie op het Piazza dei Priori – dit keer zonder Fiatjes en Lamborghini’s! - liepen we daar naartoe. 
Het Palazzo Viti was inderdaad een ware verrassing. Via een imposante trap kom je in het voormalige ‘paleis’ van de familie Viti. Het is één van de fraaiste privéhuizen van Italië, waarin twaalf volledig ingerichte kamers opengesteld zijn voor publiek. De rest van het huis wordt nog bewoond door de Viti’s zelf!
In de opengestelde kamers zijn zeer kostbare meubels, porseleinen serviezen en veel voorwerpen van albast te bewonderen. Met trots staat vermeld dat Vittore Emanuele II in de blauwe kamer gelogeerd heeft. Die trots is nogal opmerkelijk, omdat de familie er prat op gaat overtuigd  Republikein te zijn!? Een ander leuk feitje is dat diverse filmregisseurs deze woning als decor voor hun films gebruikt hebben. Luchino Visconti draaide hier bijvoorbeeld zijn film Vaghe stelle dell Orsa (1965). Claudia Cardinale had in deze – in Venetië met een Gouden leeuw bekroonde – film de hoofdrol! Het zou leuk zijn om deze film ergens te pakken te krijgen. Dit gaan we thuis zeker proberen! 

Ik wilde nog graag het atelier van een kunstenaar die met albast werkt, bezoeken. Dit was helaas gesloten, evenals het Museo Diocesano d’Arte Sacra waar Gerrit naartoe had gewild. De lunch tegenover dat Museo op het Piazza XX Settembre maakte echter veel goed: een mooie plek met heerlijk eten!

Dinsdag zijn we bijtijds vertrokken om via Colle di Valle d’Elsa  naar Pistoia te reizen. Colle d’ Elsa was ons aangeraden door Liesbeth. Het was volgens haar een heel leuk plaatsje. Je kon na je auto geparkeerd te hebben via een of andere tunnel bij een lift komen en vervolgens met die lift naar boven gaan. Zo ver zijn we echter niet gekomen. De lift was gesloten! Lopen was uiteraard ook een optie geweest, maar omdat we op doorreis naar Pistoia waren, hebben we het bij een kopje koffie op het plein beneden gelaten. 

Gerrit had op de valreep op onze vorige camping een tip voor een prachtige plek bij Pistoia gekregen. Camping Belsito zou privé sanitair en een zwembad hebben, wat ons erg aantrekkelijk leek na camping Le Balze, waar het sanitair erg aftands en het zwembad dicht was! 
Hoewel we al een andere camping gereserveerd hadden, besloten we op de bonnefooi naar Belsito toe te gaan. Mocht daar plek zijn en de camping ons bevallen, zou ik die andere ‘gewoon’ afzeggen. Zo gezegd, zo gedaan!

Momenteel lig ik inderdaad aan het zwembad van camping Belsito en heb ik al een paar keer heerlijk gezwommen in een zeer royaal (wel onverwarmd!) zwembad. Het is overigens de eerste camping waar het zwembad überhaupt open is! 
De faciliteiten zijn hier geweldig. De camping wordt gerund door een Nederlandse mevrouw en – zonder chauvinistisch te willen zijn – dat zie je meteen. De noordelijkere precisie is aan alles te merken! Organisatie, informatie, hygiëne: alles is tiptop in orde. 

Je kunt vanaf de camping elk uur per bus naar een station in Montecatini en vanaf daar met de trein de kant van Florence of Lucca op. Prima dus om op deze manier naar Pistoia te gaan, de stad die als laatste op ons ‘Toscaanse lijstje’ staat. 
Het is mogelijk hier prachtig wandelingen  in de Toscaanse heuvels te maken en met een funiculaire naar Montecatini Alto te gaan. 
We hebben daarom besloten hier vijf dagen te blijven. Hierna gaan we naar de kust; we hebben Cinque Terre op het oog. Eerst gaan we hier echter lekker genieten!