Montecatini

Montecatini 

Woensdag 18 mei besloten we naar Montecatini Terme te lopen, een wandeling van zo’n 5 km over een steile weg (gelukkig naar beneden!).
Montecatini ligt in de regio Toscane in de provincie Pistoia in het dal van het riviertje de Nievole. Het is één van de belangrijkste thermaalbadplaatsen van Europa.

Het was een flinke wandeling. Helaas moesten we grotendeels langs de openbare weg lopen en was het om 10.00 uur ’s morgens al best warm, maar we hebben het gered! In de stad waren de gebouwen  groots en meeslepend, maar de glorie was wel enigszins vergaan! Die grote, hier en daar dus wat sleetse kuurhotels deden mij erg aan die in badplaatsen, als Aix les Bains of Baden Baden denken. 

Langs een prachtige, lommerrijke laan bereikten we het station, waar we alvast treinkaartjes naar Pistoia voor donderdag hebben gekocht. Daarna liepen we snel terug naar de Funecolare, want we wilden graag het laatste ‘trammetje’ voor de middagsluiting (van 13.00-14.30 uur) halen om boven in Montecatini Alto te gaan lunchen. Omdat wij als eersten in de rij stonden, lukte het ons een plaatsje voorop te bemachtigen. Het was spectaculair om op deze manier in tien minuten naar boven te gaan. De ‘weg’ werd steeds steiler; op een gegeven moment was de helling zelfs 38.5 %!
Boven had je een werkelijk schitterend uitzicht. Zo’n weids panorama tref je niet zo vaak aan. We werden op slag verliefd op dit oude plaatsje. Na er een globale indruk van gekregen te hebben streken we neer op het terras van La Torre. We waren uitgedroogd!
Het bleek een vrij chique tent, waar je uitstekend (maar dus duur!) kon eten. Na de lunch hebben we de terugtocht aanvaard. Deze viel qua afstand (21 minuten) en steilte gelukkig enorm mee. De weg ging – ik zou bijna zeggen ‘God zij dank’ - alleen maar naar beneden. 

Zoals ik al zei, staat Pistoia voor donderdag op het programma. Ik zal alvast even uitleggen waarom wij daar eigenlijk heen willen. Het staat namelijk in de meeste reisgidsjes niet vermeld!
Een vriend uit Gorinchem heeft veel verteld over dit stadje. Hij is een niet onverdienstelijk amateurschilder en heeft veel in Pistoia geschilderd. Mede daardoor kent hij daar veel mensen. Zijn vrouw en hij komen er minstens eenmaal per jaar. Hij heeft zelfs een paar jaar geleden een groot aantal beelden van Marino Marini (geboren in Pistoia) naar de Fundatie in Zwolle gehaald. Zowel in Pistoia als Zwolle dragen ze hem alleen al daarom op handen-;) 

Wij verheugen ons erg op ons bezoek aan Pistoia dat wel het ‘kleine Florence’ genoemd wordt. Het heeft de charme van Florence, maar dan zonder die drukte. We gaan het zien!