Leven in tijden van Corona (3)

Leven in tijden van Corona (3)

1.    Omzien in verwondering 
Vorig jaar zaten Gerrit en ik in week 17 nog op de MS Amsterdam en meerde het schip – na 52 dagen ons ‘huis’ geweest te zijn - op 26 april af in Amsterdam. 
Nog elke dag zijn we dankbaar dat we toen - en niet dit voorjaar - op een cruiseschip zaten. Van Australië zouden we doorgaans vooral verbrande bossen gezien hebben en Singapore, Indonesië, Sri Lanka, India, Jordanië en de landen rond de Middellandse Zee hadden we niet mogen bezoeken. Het zou een trieste reis zijn geworden. Nu hebben we onvergetelijke herinneringen!

Het is vreemd je te realiseren dat de wereld er toen zo heel anders uitzag dan nu. Op Koningsdag 2019 was het weliswaar koud, maar we waren vrij om te gaan en staan waar we wilden. Nu is het schitterend weer, de warmste aprildag ooit en worden we geacht zoveel mogelijk binnen te blijven. Sommigen noemen de 27e april 2020 dan ook Woningsdag in plaats van Koningsdag. 

Onlangs las ik een column van psycholoog Annelies Calle , waarin zij aangaf hoe belangrijk het is om verschil tussen controle en regie te maken. Ook in deze tijd is het m.i. goed om dat in de gaten te houden. We hebben geen controle over het Coronavirus. We hebben echter wel een keus hoe we daarmee omgaan. We kunnen in dat opzicht dus wel de regie houden! We kiezen er dan ook voor om iedere dag naar buiten te gaan om een stevige wandeling te maken en af en toe bij vrienden in de tuin – uiteraard op 1.5 meter afstand van elkaar! - een kopje koffie of een wijntje te drinken. Op deze manier houden we het vol.

2.    We hebben een vlaggenstok gekocht! 
Toen wij nog in Nieuwendijk woonden, heb ik jaren “gezeurd” om een vlaggenmast. In de tuin naast ons dijkhuis zou een grote mast prachtig staan, zo betoogde ik keer op keer. Pas toen Catelijne eindexamen deed en ik over de boekentas aan de mast na het behalen van haar eindexamen begon, had ik blijkbaar het juiste argument te pakken. Fred plaatste een lange vlaggenmast op de dijk en we kochten een mooie grote vlag die in juni 2001 – na het verlossende telefoontje van de mentor van het Camphusianum - triomfantelijk gehesen werd. Eindelijk konden we ook op (toen nog) Koninginnedag en op 4 en 5 mei vlaggen!

Eenmaal in 2004 verhuisd naar Gorinchem kregen we weer dezelfde discussie. We hadden nog wel onze vlag, maar waar moest die hangen? Er kwam dus - tot een paar weken geleden – geen vlaggenstok. Eigenlijk geholpen door de Coronacrisis zag ik weer mijn kans schoon. Nu er dit jaar zo weinig terechtkomt van Koningsdag en de festiviteiten rond 75 jaar Bevrijding, is het wel belangrijk om via een vlag de verbinding met elkaar te laten zien, was dit keer mijn redenering. Dus is Gerrit naar de Gamma getogen en kwam hij vervolgens met een vlaggenstok van enig formaat thuis. Het vereiste nog wel enige creativiteit om de houder op het balkon bij mijn studeerkamer te bevestigen, maar het is gelukt en vandaag, 27 april 2020, is de vlag in top. Dit keer als teken van hoop dat we ooit weer zonder beperkingen in vrijheid feest kunnen vieren met al onze dierbaren!

3.    75 jaar Bevrijding
Ik heb al eerder gezegd dat ik het nogal ironisch vind dat we in het jaar dat we 75 jaar Bevrijding zouden vieren, zelf een soort onvrijheid ervaren. Uiteraard mag je de situatie anno 2020 niet gelijkstellen met die van WOII, maar er zijn zeker overeenkomsten. Mensen zijn bang en mogen of kunnen nauwelijks nog naar buiten. Ze weten niet waar ze aan toe zijn en hoelang deze ‘intelligente lockdown’ zal duren. Een onlangs afgenomen enquête geeft aan dat veel Nederlanders rekenen op een half jaar of zelfs langer.

Ephimenco, columnist van het dagblad Trouw, spreekt zelfs van de 3 P’s: Paniek, Paranoia en Psychose!
Ephimenco verblijft momenteel in Italië en zit daar in een complete lockdown. Hij mag alleen boodschappen doen in de heel directe omgeving van zijn huis. Als je iets anders dan je daagse boodschappen wilt of moet doen, is een speciale vergunning nodig. Dat lijkt dus echt op het ‘Ausweis’ uit WOII.  De lente gaat volledig aan hem voorbij, terwijl wij nog nooit zo intens genoten hebben van “alles wat groeit en bloeit en ons altijd weer boeit” (Aldus dr. Fop I. Brouwer in een bekend radioprogramma op zondagmorgen). 
Tijdens een van onze wandelingen een week of twee geleden heeft Gerrit bijgaande foto genomen. Het is het Schapenweitje langs de Lingsesdijk.

Als Neerlandicus eindig ik altijd graag met een gedicht. Het lijkt wel of Gerrit Komrij bijna 20 jaar geleden voorvoelde dat er een Coronavirus zou gaan rondwaren in deze wereld. Het gedicht staat in de bundel “Luchtspiegelingen” (2001)

Alles blijft

Daar stond een muur die ik heb aangeraakt.
De muur werd afgebroken. – Van het puin
Werd verderop een fundament gemaakt.
Ik plantte een fruitboom in mijn oude tuin.

Die werd geasfalteerd. – Vijf meter diep
Houdt zich een wortelstronk nog grommend koest.
Vijf eeuwen lang desnoods. De Spaanse griep
Landt ooit op Mars omdat ik heb gehoest.

Er was een vriend aan wie ik heb geschreven,
Een rots waar ik mijn naam in heb gekerfd.
Je bent een deel van alles bij je leven
En alles blijft bestaan wanneer je sterft.