De laatste dag en nacht aan boord

De laatste dag en nacht aan boord.

Gisterenavond hebben we een heel bijzondere folk- en tangoshow in de mainstage bijgewoond. De groep “Gauchos de Rambla” bleek uit één jongen en twee meisjes te bestaan. Eerst danste de jongen een aantal tango’s  afwisselend met het ene dan wel met het andere meisje. Er waren mooie, soms wel erg sensuele tangovariaties bij. Daarna deden ze gedrieën allerlei spectaculaire acts met een soort zwepen begeleid door tevens zeer opzwepend tromgeroffel. Het werd op deze manier een prachtig afscheid van ons verblijf in Zuid-Amerika op de MS Oosterdam. Vanavond zijn er namelijk geen shows meer.

Vanmorgen bereikte het schip rond 6.30 uur de haven van Buenos Aires. Tot grote vreugde van Gerrit meerden we ook nu weer af bij een containerterminal. Hij kan daar uren met veel enthousiasme (die ik niet deel -;) naar kijken.
Onze laatste dag en nacht aan boord waren dus nu echt aangebroken. We hadden ons aangemeld voor een excursie op de Rio Paraná, waarvoor we ons al om 8.30 uur moesten melden in de Mainstage. Blijkbaar werd iedereen daar op hetzelfde tijdstip verwacht, want het proces ‘we gaan nu naar de bussen’ verliep op zijn zachtst gezegd niet zo vlotjes. Uiteindelijk begon de excursie “Spirit of Buenos Aires’ Waterways”  dan ook pas om 9.30 – in plaats van 8.45 – uur!

Er bleken vier bussen naar dezelfde bestemming te gaan. Dat beloofde dus een drukke tour te worden. De bussen stopten eerst bij een kathedraal. Op zich was deze kerk best mooi, maar was in het kader van een vaartochtje door de grootste Delta ter wereld wat ons betreft niet zo’n noodzakelijke toevoeging. Maar goed … het het bezoek aan deze kerk hoorde blijkbaar bij het programma van de tour, al hadden wij dat nergens gelezen! 

De bus reed eerst over een brede laan, de Avenida de Librarador. Hier stonden aan weerskanten typisch Argentijnse bomen die – vooral in november/december - vol met lila bloemen hangen. Nu hingen er nog maar enkele bloemen, maar daardoor kon je je wel goed voorstellen hoe schitterend het er daar in het Argentijnse lente uitziet. De prachtige huizen die in deze wijk staan, zijn niet bepaald maatgevend voor wat de doorsnee Argentijn zich kan veroorloven. De tegenstelling tussen arm en rijk is in Argentinië – net zoals in andere Zuid-Amerikaanse landen – dan ook heel erg groot. 

Zoals we al gevreesd hadden, was de boot inderdaad stampvol. Toch hebben we wel kunnen genieten van de eilanden die zich her en der in de Delta gevormd hebben. Mensen brengen daar in Tigre in een eigen of gehuurd huisje vaak het weekend of een langere vakantie door. Lekker even weg uit de hectiek van Buenos Aires! Er waren mooie huizen bij, doorgaans met een aanlegsteiger voor een eigen boot(je). Je kunt je daar immers uitsluitend per boot verplaatsen. Vandaar dat de ‘busboot’, vergelijkbaar met de Venetiaanse vaporetto, erg populair is bijvoorbeeld om boodschappen te doen of naar school of werk te gaan. De tocht deed ons overigens niet zozeer aan Italië als wel aan India denken. Vier jaar geleden hebben we in het Indiase Cochi ook een boottocht in een vergelijkbaar gebied gemaakt. Alleen waren daar dijken die zelfs nog aangelegd waren door de Nederlanders (en dat was hier natuurlijk niet het geval!). 

Ca. 13.30 uur waren we terug aan boord. We hadden dus nog alle tijd om onze koffers te pakken die vroeg in de avond al buiten moeten staan. Bovendien wilden we ons wat verder voorbereiden op vier dagen Buenos Aires. Met ons boekje, de tips van Kevin en vooral ook de adviezen van Marianne gaat dat zeker lukken. ‘Adios’ zal ik maar zeggen.