Havenstad Hamburg

Havenstad Hamburg

Donderdag 25 maart zijn wij om 8.00 uur per auto vertrokken naar Best om daar onze bagage (en onszelf) over te hevelen in de Volvo van Jacob. Jacob en Bea zaten lekker buiten in het zonnetje met een kopje koffie en uiteraard schoven we daar graag bij aan. Om een uur of tien stapten we vervolgens in Jacobs auto voor de “Strecke Best-Hamburg” (474 km). Al pratend schoten we ongemerkt goed op om – braaf – na tweeëneenhalf uur rijden te pauzeren voor een eenvoudige lunch langs de snelweg. Het tweede stuk ging net zo voorspoedig, zodat we inderdaad volgens plan rond vier uur in Hamburg arriveerden. 

Ons hotel beviel ons meteen: vriendelijk personeel, royale kamers en prettig centraal gelegen. Helemaal goed! 
We gingen dan ook – na inchecken en uitpakken van de koffers – meteen de stad in. Via het stadhuisplein, waar het Rathaus aan ligt, gingen we richting Alster. Na de alles vernietigende brand van 1842 is dit plein opnieuw aangelegd. Het ligt op de kruising van de Altstadt, het historische centrum, de Neustadt en de Binnenalster en vormt op deze manier het hart van de stad. Het plein is autovrij en in het midden staat een standbeeld van Heinrich Heine, één van de favoriete dichters van mijn vader zoals ik mij nostalgisch realiseerde. 
Het Rathaus is in neorenaissancestijl ontworpen door Martin Haller. Vanwege de moerasgrond staat het gebouw – net zoals de meeste andere gebouwen in Hamburg – op palen. De buitenkant is al zeer imponerend en de binnenkant moet helemaal gigantisch zijn met zijn 647 (!) vertrekken.
Aan de oever van de Alster liggen diverse gezellige terrassen en daar zijn we dan ook als dorstige toeristen snel neergestreken voor ‘ein grosses Bier’: een prima begin van een paar dagen Duitsland!

Vrijdag gingen we na een ontbijt dat na een aanvankelijke teleurstelling (we hadden niet alle buffettafels ontdekt!) zeer uitgebreid bleek te zijn, gelaafd en verkwikt op pad. We waren van plan Speicherstadt te gaan verkennen. Speicherstadt is een originele wijk met veel water en bruggen. Langs de kanalen staan de voormalige pakhuizen: statig met puntgevel en groene, koperen daken. Met name het gezicht op het zogenaamde “Wasserschloss” dat op het puntje van twee waterwegen ligt, is indrukwekkend.
Wandelend door de nieuwe wijken richting Elbe genoten we van de moderne architectuur in de lentezon. Gerrit verbaasde zich erover dat er sinds 2015, toen hij Hamburg bezocht, zoveel bijgebouwd was. Over vijf jaar moeten we maar eens terug gaan om het uiteindelijke resultaat van ‘Hafencity’ te bewonderen en een concert in ‘Elbphilharmonie’ bij te wonen. We zijn trouwens wel in dit prachtige concertgebouw geweest. De architectuur is heel bijzonder en het gebouw ligt natuurlijk schitterend zo vlak aan de Elbe. Het gebouw rijst als een schip met zijn torenhoge boeg als het ware uit het water op. Uit allerlei soorten – typisch Hamburgse – materialen, zoals glas, hout, metaal en baksteen, is deze ‘eyecatcher’ opgetrokken. Een immens lange roltrap voert de bezoekers naar de eerste verdieping (37 meter hoog), vanwaar je via de golvende ramen een prachtig uitzicht over het water hebt. Ik vond dat overigens doodeng; het leek net of er helemaal geen afscheiding was, zodat ik zeker een meter van die ramen af bleef staan. De omloop, één etage hoger, beviel mij daarom beter. Hier had je hetzelfde uitzicht, maar wel achter een ‘normale’, veilige afrastering.

Het hoogtepunt van deze prachtige dag was ons bezoek aan “Miniatur Wunderland”. Deze miniatuurstad bezit de grootste tentoonstelling van modeltreinen ter wereld. Op een oppervlakte van zo’n 7000 m2 rijden ca. 930 treinen door allerlei Europese landen, zoals Oostenrijk, Zwitserland, Scandinavië en Italië. Ook Hamburg zelf en Noord- en Zuid-Amerika zijn vertegenwoordigd. Het vliegveld is levensecht. Tot in de kleinste details met poppetjes, (politie)auto’s, brandweerwagens en ambulances zijn de ‘sceneries’ uitgewerkt. Ook zijn er diverse grapjes te ontdekken: een wals getrokken door een olifant, een UFO, een vrijend paartje in de velden en een kleine zolderbrand, waar wel erg veel zwaar materieel naar uitrukt (zeker 20 brandweerauto’s!). 
Gerrit had niet teveel gezegd; het was echt een fantastische belevenis!

Zaterdag wilden we met een kleine boot door de havens en Speicherstad varen. Een dergelijke boottocht kun je niet altijd maken, omdat Hamburg een sterk getijdenverschil kent. Na een stevige wandeling en koffie in een restaurant aan de kade waren we net op tijd. De laatste boot die ook de stad zelf nog in kon varen, vertrok om 12.30 uur voor een tochtje van anderhalf uur. Elias, onze kapitein/gids bleek een ware entertainer. Hij vertelde zeer smeuïge verhalen vol humor/ironie/en soms cynisme. Wij hebben er in ieder geval van genoten. 

Op de terugweg raakten we verzeild in een demonstratie die al gauw een enigszins grimmig karakter kreeg. Toen de demonstranten zelfs gebruik gingen maken van geluiden als luchtalarm en geweerschoten, was ik er helemaal klaar mee. Ik vind het onbegrijpelijk dat mensen in deze tijd zulke geluiden gaan nabootsen. Op mij kwam het al heel onheilspellend en bedreigend over, laat staan als je een vluchteling uit bv. Noord-Afrika, Syrië of Oekraïne bent. 

Zondag zijn we rustig opgestart om vervolgens tegen elven uit te checken en Hamburg te verlaten. We waren het er met zijn vieren over eens dat een bezoek aan Hamburg zeer de moeite waard is. Het is een prachtige stad, met een imposante haven, maar het aantal daklozen is schrikbarend. Vooral de Reeperbahn is hiervan een treffend, maar schrijnend voorbeeld. Wat dit betreft deed de stad Gerrit en mij sterk aan Vancouver denken. Daar heeft het (grotendeels) sluiten van de GGZ en de daklozenopvang ertoe geleid dat er heel veel – doorgaans verwarde - mensen op straat leven met alle risico’s van dien. Ik ben bang dat dit in Hamburg niet veel anders is.

We hebben tenslotte unaniem besloten de traditie van een jaarlijks uitstapje in ere te herstellen en willen in het laatste weekend van maart 2023 Straatsburg bezoeken. We verheugen ons er nu al op!