Chez le Pont d’Avignon

Chez le Pont d’ Avignon

Vrijdag hebben we Italië verlaten en zijn we Frankrijk binnengetrokken met als eerste bestemming Avignon. Eerst reden we over de Via Julia Augusta, ons al eerder aanbevolen door Carolien. Ze had gelijk. Het is inderdaad een mooie weg, waarvan ook de geschiedenis interessant is. Op de parkeerplaats, waar wij koffie gingen drinken, stonden drie plaquettes met informatie hierover. De weg is in 20 v. Chr. aangelegd voor militaire doeleinden. Om de 1481 mtr stond er een mijlpaal langs de weg met twee mededelingen. De eerste gaf de afstand vanaf dat punt naar Rome aan, de tweede het dichtstbijzijnde dorp! Het blijft altijd bijzonder over zo’n historische weg te rijden, waarover zich meer dan 2000 jaar geleden ook al mensen verplaatsten!

De Via Julia ging op een gegeven moment over in La Provençale en de laatste kilometers naar Avignon reden we over de Route du Soleil. Voordat we hier echter op konden komen, moest er nog een ‘klein probleempje’ opgelost worden. Bij de Péage bleef onze creditcard namelijk in het apparaat steken, bleef het stoplicht op rood staan en ging de slagboom niet open. Na een aantal pogingen om via de Intercom de dienstdoende mevrouw duidelijk te maken wat er aan de hand was (zij verstond geen Engels en door de herrie van buiten verstonden wij haar op onze beurt ook niet!) heeft een meneer met een geel hesje (-;) ons tenslotte uit de brand geholpen: creditcard weer terug en de slagboom open. We konden onze weg vervolgen!

Vroeg in de middag kwamen op de camping “Le Pont d’Avignon” aan die vlakbij dé brug van Avignon bleek te liggen.
De camping ligt op een eilandje in de Rhône, Ile de Barthelasse. Het is een redelijk groot terrein met relatief weinig staplaatsen.  De plekken zijn zeer royaal en hebben veel schaduw. Ook is er een groot zwembad op deze camping.  We kunnen het hier dus prima drie nachten uithouden!

Zaterdag wilden wij Avignon bezoeken. De kortste route die Gerrit op zijn telefoon had gevonden, bleek een leuke verrassing te bevatten. Er voer namelijk een pontje van het eilandje naar de overkant. Ondanks de sterke wind voer de boot – die vijftig mensen kon vervoeren! – wel en in een mum van tijd waren we aan de andere oever ongeveer onder het Palais des Popes. Dat kwam goed uit, want hier wilden we in ieder geval naartoe.
We liepen meteen de trappen op en kwamen uit bij het grote park van Avignon.  In dat park aangekomen hadden we een prachtig zicht over Avignon en de omgeving. 

Na een korte koffiepauze zijn we in de rij gaan staan om kaartjes te kopen om het pauselijk paleis te kunnen bezichtigen. 
Het was er erg druk. We zijn het door Corona duidelijk niet meer zo gewend om massaal in een museum o.I.d. rond te lopen. Die tijdsloten en beperkte bezoekersaantallen waren – zeker achteraf bezien – zo beroerd nog niet!

Het paleis is enorm groot en toen we eenmaal door hadden hoe de tablet werkte, kreeg je door de virtuele ‘snufjes’ een goed beeld hoe het er ooit uitgezien moet hebben.
Het paleis is het grootste Gotische bouwwerk uit de Middeleeuwen dat in Europa te vinden is. In de veertiende eeuw zetelden hier de pausen. Dit grijze gebouw heeft iets weg van een fort en is in mijn ogen eigenlijk niet zo mooi, maar gezien de geschiedenis erachter zeker de moeite waard om te bezoeken. Samen met het centrum en de bekende Pont d’Avignon staat het paleis op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Zeker vanaf een afstandje gezien – bijvoorbeeld als je op Le Pont Edouard Daladier staat - is het totaalplaatje van al die wat grauwe gebouwen toch zeer indrukwekkend. Het is alleen even wennen na al die uitbundige kleuren in Italië!