Bali revisited

Bali revisited

Zowel voor Gerrit als voor mij was Bali een hernieuwde kennismaking. Gerrit was er in 2000 met Maureen en ik in 2014 met René en Rose geweest. We waren aanvankelijk niet van plan geweest om een excursie te boeken, maar door de presentatie van zaterdagmorgen, veranderden we van gedachte. Denpasar was voor een gehele dag niet boeiend genoeg en bij nader inzien hebben we er  toch voor gekozen weer wat (meer) van Bali te gaan ontdekken. 
Om 8.15 uur werden we zondagmorgen verwacht in de Mainstage voor onze excursie van negen uur, ‘Historic & Scenic Bali geheten. 
Per bus reden we eerst een stukje door Denpasar, het voormalige Badung. De stad telt ca. 500.000 inwoners en heeft zich in zo’n vijftig jaar tijd van provinciestadje tot het centrum van het eiland ontwikkeld. Het verkeer is dan ook een regelrechte ramp. Er staan elke dag eindeloze  rijen auto’s voor de stoplichten, waar dan de talloze scooters gevaarlijk  tussendoor krioelen. Er gebeuren dan ook erg veel ongelukken met die scooters, waar werkelijk alles en iedereen op vervoerd worden.
Het samengaan van  de Balinese Hindoe traditie (ca. 80% van de bevolking is Hindoe) met de moderne westerse wereld is bijzonder om te zien. Overal liggen mandjes met offerandes op de straat en vooral in de dorpen zijn er ongeveer net zoveel tempels als huizen. Er zijn tempels speciaal voor de familie en het werk. Daar wordt elke dag geofferd. Bovendien is er dan per plaats nog een soort hoofdtempel die slecht eenmaal per jaar bezocht wordt. Onze gids, Sumantra,  was een gelovig man en heeft ons werkelijk alle facetten van het Hindoeïsme uit de doeken gedaan. Ik zal jullie die hier besparen. Wij vonden het jammer dat al deze details ten koste van informatie over de omgeving ging. Hier vertelde hij erg weinig over. 
We reden allereerst naar Tenganan, een erg authentiek dorpje met pittoreske straatjes, waar mannen met allerlei handwerk bezig waren. Ze maakten bijvoorbeeld van palmblad boekenleggers en probeerden die – uiteraard (gelukkig niet al te fanatiek!) aan de man te brengen. Bij ons lukte dat sowieso niet, want Gerrit had al zoiets gekocht bij zijn vorige bezoek aan Tenganan. 
Overal liepen kippen met kuikentjes en stonden korven met hanen, waarvan er sommige in exotische kleuren (bijvoorbeeld roze!) geverfd waren. Bizar om te zien en te horen, want de meeste hanen maakten een hels lawaai. Hanen worden hier trouwens ook gefokt voor hanengevechten, een wrede vertoning, waar de PVDD – in dit geval terecht – protest tegen zou aantekenen.
Hierna bezochten we een Gerechtsgebouw annex woonhuis/tempel van een vorst. Dit was op zich een prachtig complex, maar de confrontatie met ons koloniale verleden was nogal pijnlijk. De vorst sprak daar recht, maar de Nederlanders zaten erbij om de uitspraken te toetsen aan ons rechtssysteem. Er was ook een museum bij en  daar lag o.a. de Javabode van 1908, waarin de moord op een hele groep inlandse vorsten (door de Nederlanders) vermeld stond. Vreselijk, zeker als je je realiseert dat de Nederlandse geschiedenisboeken over deze moord niets vermelden.
Toen we daar rond half twee wegreden naar ons lunchadres begon het te regenen. Toen we uiteindelijk op plaats van bestemming aangekomen waren, was het een echte tropische regenbui geworden. Het is hier nog steeds regenseizoen. 
We kregen poncho’s uitgereikt, want het bleek dat de bus niet bij het restaurant kon komen. Over een glibberig pad tussen de rijstvelden door omhoog arriveerden we doorweekt bij het restaurant. Daar kregen we een heerlijk rijsttafel aangeboden en konden we tevens genieten van de prachtige omgeving. Ik waande me in de film Max Havelaar, want zelfs de locals die palmbladen als paraplu gebruiken, ontbraken niet. Ik zag meteen mevrouw Slotering uit de film ‘Max Havelaar’ voor me!
Op de terugweg hebben we nog een laatste tempel aangedaan. Een aantal mensen, onder wie Gerrit, bleef in de bus. Het hoosde namelijk zo mogelijk nog erger dan toen we naar het restaurant liepen. Ik ben nog wel even al die (glibberige) trappen opgelopen, maar heb toen ook snel rechtsomkeert gemaakt. Het was geen doen.
Al met al was het toch een zeer geslaagde dag. Ik heb echter wel een heel ander beeld van Bali gekregen. Vijf jaar geleden vond ik Bali – zeker na ons bezoek aan Java – heel erg mooi. De natuur is nog steeds prachtig,, maar ik ben wel geschrokken van de manier waarop de Balinees omgaat met zijn leefomgeving. De huizen zijn verwaarloosd en overal ligt afval. Blijkbaar is je reïncarnatie naar een hogere levensvorm daar niet van afhankelijk!
Een groet vanaf het schip dat nu door de Javazee richting Semarang vaart, 
Gerrit en Ellen 

P.S.: dinsdagavond was er weer een gala-avond, nu  in Indonesische sfeer. Ik had voor de gelegenheid  in Tenganan een lap in batik-stijl  met een band (bij elkaar voor €7.00!) gekocht en die bij wijze van sarong aangetrokken. Dat werd - zeker door het Indonesische personeel - erg gewaardeerd! 
Het was een prachtige avond. Alles was prachtig versierd, er was weer live muziek (helaas geen gamelan!) en het eten was verrukkelijk! Er wordt heel veel werk van dit soort avonden gemaakt. Echt geweldig!